Czego można się spodziewać po książce, której okładkę zdobi hipopotam?
Jest to kolejna z tych opowieści, kiedy będziesz chciał spisać wiele ekscytujących zdań; tyle, że musiałbyś przepisać połowę książki. Dla mnie była to niesamowicie ujmująca książka. Przede wszystkim urzekła mnie językiem, pełnym urokliwych, świeżych metafor i symboli.
Fantastyczna okładka nie kłamie, w powieści pojawiają się motywy: hipopotama wpadającego do paszczy akrobaty w rosyjskim cyrku, wszechobecnej muzyki. Wędrujemy ulicami Kopenhagi, Paryża i Petersburga oraz odkrywamy wiele dziwactw, które koniec końców nie są kuriozalne.
Moim zdaniem, warto także zwrócić uwagę na narratorkę, która jest niezwykła. Nie jest ekstrawagancka, raczej nieco przeciętna i nie olśniewająca, ale w porównaniu z innymi postaciami, posiada magiczne wyczucie kolorów, których inne, przeciętne oczy nie widzą.
Uważam, że autorka - ceniona kompozytorka, piosenkarka i autorka tekstów - potrafiła napisać nietuzinkową książkę o miłości, uporze, ale też głębokim smutku, beznadziei, tolerancji, pasji i humorze. To, co zostało ze mną na długo po lekturze, to przede wszystkim opowieść o nieokiełznanej ludzkiej woli... życia.
Podobało mi się w jaki sposób pisarka wkomponowała w fabułę powieści znane, współczesne, światowe wydarzenia, m.in. : upadek muru berlińskiego czy pierwszy lot człowieka w kosmos.
Cóż, to jest właśnie jedna z tych książek, które potrafią oczarować czytelnika. Od pierwszych linijek byłam zaintrygowana zarówno historią, jak i sposobem, w jaki została napisana. Piękne zdania, zwroty, porównania. Tekst fantastycznie płynął, a ja razem z nim. Podczas czytania, gwarantuję Wam będziecie na przemian śmiać i płakać.
Fantastyczna okładka nie kłamie, w powieści pojawiają się motywy: hipopotama wpadającego do paszczy akrobaty w rosyjskim cyrku, wszechobecnej muzyki. Wędrujemy ulicami Kopenhagi, Paryża i Petersburga oraz odkrywamy wiele dziwactw, które koniec końców nie są kuriozalne.
Moim zdaniem, warto także zwrócić uwagę na narratorkę, która jest niezwykła. Nie jest ekstrawagancka, raczej nieco przeciętna i nie olśniewająca, ale w porównaniu z innymi postaciami, posiada magiczne wyczucie kolorów, których inne, przeciętne oczy nie widzą.
Uważam, że autorka - ceniona kompozytorka, piosenkarka i autorka tekstów - potrafiła napisać nietuzinkową książkę o miłości, uporze, ale też głębokim smutku, beznadziei, tolerancji, pasji i humorze. To, co zostało ze mną na długo po lekturze, to przede wszystkim opowieść o nieokiełznanej ludzkiej woli... życia.
Podobało mi się w jaki sposób pisarka wkomponowała w fabułę powieści znane, współczesne, światowe wydarzenia, m.in. : upadek muru berlińskiego czy pierwszy lot człowieka w kosmos.
Cóż, to jest właśnie jedna z tych książek, które potrafią oczarować czytelnika. Od pierwszych linijek byłam zaintrygowana zarówno historią, jak i sposobem, w jaki została napisana. Piękne zdania, zwroty, porównania. Tekst fantastycznie płynął, a ja razem z nim. Podczas czytania, gwarantuję Wam będziecie na przemian śmiać i płakać.
Wielu z nas szuka i lubi historie z miłymi dziwakami, ale też z serdecznymi ludźmi. Jeśli chciałbyś odkryć nieco magiczne historie, a przede wszystkim jeśli jesteś spragniony opowieści, która potrafi bardzo delikatnie pogłaskać i otulić swym czarem Twoją duszę, to ten tytuł jest wymarzony, właśnie dla Ciebie.
Próbka stylu autorki, dla wciąż niezdecydowanych:
Próbka stylu autorki, dla wciąż niezdecydowanych:
"Australijscy Aborygeni wiedzą co nieco o bólu. Nie pozwalają przywoływać imion zmarłych. Powinnyśmy i u nas wprowadzić takie prawo. I to samo powinno dotyczyć kłopotów sercowych."
Rekomenduję!
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz